Ομολογία ορθοδόξου Χριστιανού
Είμαι χριστιανός ορθόδοξος.
Βαπτίστηκα και ανατράφηκα πνευματικά στους κόλπους της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.Η εκκλησία μου είναι η ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, που ιδρύθηκε από τον Κύριο μου Ιησού Χριστό, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και διακρίνεται στο λαό και τον κλήρο, που με την χειροτονία και την αδιάκοπη αποστολική διαδοχή ενώνεται με τους ‘Αγιους Αποστόλους και μ' αυτούς με τον Θείο Ιδρυτή.
Στην εκκλησία μου πρώτα γνώρισα τον αληθινό Θεό μου, που είναι Ένας στην ουσία και Τριαδικός στα πρόσωπα, δηλαδή το στοργικό Πατέρα μου (αγγεννησία), τον Υιό και Λόγο του Θεού, που γεννήθηκε από τον Πατέρα (γέννηση), και σαρκώθηκε για τη δική μου σωτηρία και τέλος το Πανάγιο και Ζωοποιό Πνεύμα, που εκπορεύεται από τον Πατέρα (εκπόρευση).
Ο Θεός μου είναι το πιο τέλειο προσωπικό “Ον”. Είναι Πάνσοφος και Παγγνώστης. Είναι Παντοδύναμος, Πανταχού Παρών και Αιώνιος. Είναι Πανάγιος, ο μόνος Δίκαιος, Αληθινός και Πιστός. Είναι, τέλος, γεμάτος Αγάπη για όλα τα δημιουργήματα Του.
Μου το διαλαλεί η θέα της υπέροχης δημιουργίας του κόσμου, που η έξοχη και θαυμαστή του αρμονία,τάξη και σκοπιμότητα προϋποθέτει οπωσδήποτε πάνσοφο δημιουργό και κατασκευαστή. Μου το επιβεβαιώνει με σαφήνεια μέσα μου ο εμφυτος Ηθικός Νόμος της συνειδήσεως μου, το φαινόμενο της θρησκείας, που είναι καθολικό, καθώς επίσης και ο φυσικός πόθος της ψυχής μου σε κάτι Απόλυτο,που κυριολεκτικά με κατατρώει και δεν με αφήνει να ικανοποιούμαι με τίποτα απολύτως και ποτέ.
Αυτός ο Θεός μου τελείως ελεύθερα και από υπερβολική αγάπη, πρώτα εδημιούργησε τον αόρατο και πνευματικό κόσμο των αγαθών αγγέλων, για να δοξολογούν το όνομα Του. Όμως μια μερίδα απ’ αυτούς με τον Αρχάγγελο Σατάν επανεστάτησε από αλαζονεία και απετέλεσε την τάξι των πονηρών δαιμόνων, που από τότε πολεμούν τον Θεό και τους ανθρώπους.
Ύστερα εδημιούργησε τον ορατό και υλικό κόσμο, που έγινε από το μηδέν, μέσα στο χρόνο, με μόνο το παντοδύναμο λόγο Του, σε έξι μέρες και πολύ καλά και απετέλεσε το πρώτο θαύμα της δημιουργίας. Αυτός ο ωραιότατος κόσμος δεν αφέθηκε στην τύχη του, αλλά με τη Θεία Πρόνοια, που είναι μια συνέχεια της δημιουργίας του Θεού, συντηρήται και κατευθύνεται για να εκπληρώσει το τελικό σκοπό του.
Τέλος και τελευταία ο Τριαδικός Θεός μου εδημιούργησε την έκτη ημέρα το πνευματοϋλικό κόσμο, εμένατον άνθρωπο, τη κορωνίδα της δημιουργίας, σαν έναν μικρόκοσμο μέσα στο μεγαλόκοσμο, ή αλλιώς“ μικρόθεο”.
Η διδασκαλία της ορθόδοξης εκκλησίας μου για τον ‘ανθρωπο είναι πολύ αισιόδοξη.
Σύμφωνα με αυτή, πλάστηκα με την ξεχωριστή ενέργεια και των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος, από ύλη και πνεύμα, σε μια θαυμαστή ψυχοσωματική ένωση, αφού με το σώμα μου συγγενεύω προς τη γη και με την αθάνατη ψυχή μου προς τον Θεό μου. Το σώμα επομένως δεν είναι η αιτία της αμαρτίας, αλλά από την κατασκευή του τίμιο και καλό, γι’αυτό οφείλω με αγάπη, να το φροντίζω σαν κατοικία της ψυχής μου.
Η ασύγκριτη υπεροχή και η αξία μου ανάμεσα στα άλλα δημιουργήματα φαίνεται και από την χαρακτηριστική φράση “κατ’εικόνα και καθ΄ομοίωσιν Θεού”, που δείχνει ότι από τα χέρια του πλάστη μου βγήκα “άκακος”, ευθύς, χωρίς λύπη, ενάρετος, χωρίς καμμιά μέριμνα, στολισμένος με κάθε αρετή.
Ήμουνα εικόνα δική Του, με λογική και ελεύθερη θέληση, δώρα που εστολίζοντο με την αρχέγονη δικαιοσύνη, δηλαδή την εξουσία μου πάνω στη φύση, την πολυγνωσία μου, την δυνατότητα να μην πεθάνωκαι την σωματική μου απάθεια. Καμμία επιθυμία αμαρτίας δεν εσκίαζε τη γεμάτη ευτυχία ζωή μου
Ο Θεός μου ήταν η μόνη σκέψη μου και το κέντρο της ζωής μου. Μπορούσα με την καλή χρήση του
λογικού και της ελευθερίας μου και με την συνεργασία του Θεού, να φθάσω στο “καθ΄ομοίωσιν”, να γίνω ηθικά τέλειος και σταθερός στο καλό και να φθάσω πραγματικά στη “θέωση”.
Αλλά παρήκουσα τη Θεία εντολή και υπήκουσα στο μισόκαλο και φθονερό διάβολο. Θέλησα να γίνω ίσος με τον Θεό, χωρίς τη Θεία Χάρη, με τις δικές μου μόνο δυνάμεις. Κι έτσι γεννήθηκε η βαρειά και θανάσιμη αμαρτία, που ονομάστηκε “προπατορικό αμάρτημα ” και άρχισε από τότε το αρχαίο και θλιβερό δράμα της Εδέμ.
Η είκόνα του Θεού μέσα μου, χωρίς να καταστραφή τελείως, αλλοιώθηκε, η αρχέγονη δικαιοσύνη χάθηκε,ο θάνατος, ο φυσικός και ο ψυχικός, μπήκε στην ανθρωπότητα, που από τότε η πορεία της άρχισε να διαγράφεται αποπνικτική και ζοφερή. Κάθε άνθρωπος που θα ερχόταν στον κόσμο, θα έφερνε μέσα του σαν μόλυσμα τη κατάσταση αυτή της αμαρτίας, με όλες τις συνέπειες και την καταθλιπτική ενοχή, γιατί όλοι οι άνθρωποι, χωρίς να εξαιρείται ούτε και η Θεοτόκος, υπήρχαμε σπερματκά μέσα στο πρώτο ζευγάρι των πρωτοπλάστων.
Η Παναγία μητέρα μου δεν γεννήθηκε με άσπιλη σύλληψη, όπως πιστεύουν οι Ρωμαιοκαθολικοί, αλλά με φυσική γέννηση και μόνο την ώρα του Ευαγγελισμού, καθαρίστηκε από το προπατορικό αμάρτημα με το Άγιο Πνεύμα και έμεινε μετά σχετικά αναμάρτητη, “κατά χάρι”, αειπάρθενη, αγία και άμωμη.
Το μέγα χάσμα που ανοίχθηκε ανάμεσα στο πλάσμα και το Πλάστη, έπρεπε να γεφυρωθή με τη συμφιλίωση και την αποκατάσταση της επικοινωνίας, που είχε διακοπεί.
Αυτό ήταν τελείως αδύνατο για το άρρωστο και αιμόφυρτο πλάσμα και γι’ αυτούς ακόμα τους αγγέλους, ήταν όμως απολύτως δυνατό για τον Άγιο και Παντοδύναμο Θεό. Η αγαθότητα του Πλάστη μου, η Πανσοφία και η γεμάτη έλεος αγάπη Του, βρήκε τρόπο να λυτρώση και να σηκώση τον πεσμένο αμαρτωλό οποίος υπήρχε σαν σχέδιο πριν από τους αιώνες και που για πρώτη φορά δώθηκε, σαν πρωτευαγγέλιο μαζί με την τιμωρία των πρωτοπλάστων, αλλά που πραγματοποιήθηκε όμως, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, με την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου Του.
Ο ίδιος ο Θεός μου, αφού προετοίμασε την ανθρωπότητα με τη βαθεία συναίσθηση της αμαρτίας και με τηνοσταλγία της θεϊκής λύτρωσης, “έκλινε τους ουρανούς ”, “πήρε μορφή δούλου”, ”έγινε σάρκα” από τη Παρθένο Μαρία με Πνεύμα Άγιο και μπήκε στην ιστορία μας σαν άνθρωπος, Αυτός που είναι Άχρονος και Αιώνιος, χωρίζοντας την σε π.Χ και μ.Χ εποχή.
Στο γεννηθέντα Ιησού Χριστό, έχομε “ένα πρόσωπο με δύο φύσεις” δηλαδή, στο πρόσωπο του Θεού Λόγου ενώθηκε η θεότητα και η ανθρωπότητα “ασύγχυτα, άτρεπτα ( κατά του Μονοφυσιτισμού), αδιαίρετα, αχώριστα ( κατά του Νεστοριανισμού) ”.
Ο Κύριος μου Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και συγχρόνως τέλειος άνθρωπος, έχοντας όλα όσα έχει ο Πατέρας εκτός από την αγεννησία και όλα όσα έχω εγώ εκτός από την αμαρτία. Ο Σωτήρας μου, σα δεύτερος Αδάμ, πήρε την αμαρτωλή φύση μου και ενώνοντας την στο πρόσωπο Του με τη Θεία, πραγματικά μου την εθέωσε. Με τη ζωή Του δε ολόκληρη στη γη επεξεργάστηκε και ολοκλήρωσε το μέγα μυστήριο της σωτηρίας μου.
Σαν αρχιπροφήτης και αρχιδιδάσκαλος μου καθάρισε την σκοτισμένη μου διάνοια, μου δίδαξε τη μοναδικήΘεία Αλήθεια και Γνώση και με ελευθέρωσε από τη πλάνη.
Σαν Μεγάλος Αχριερέας θύτης συγχρόνως και θύμα- από υπερβολική φιλανθρωπία και από υπακοή στο Θεό Πατέρα έδωσε τον εαυτό Του εξιλαστήρια θυσία πάνω στο Σταυρό για χάρη όλων των ανθρώπων χαρίζοντας έτσι την άφεσι των αμαρτιών, τη Θεία Χάρη, τη συμφιλίωση και την Θεία Υιοθεσία.
Τέλος σαν Βασιλέας της νέας κοινωνίας των πιστών, που την εξηγόρασε με το Τίμιο Αίμα Του, κατέβηκε στον διμερή Άδη για να κηρύξη στους νεκρούς, πάτησε τον θάνατο με τη λαμπροφόρο Ανάσταση Του, ανελήφθη στους ουρανούς κι εκάθισε στα δεξιά του Πατρός και ίδρυσε στη γη την εκκλησία Του, για να συνεχίση το θείο έργο της λυτρώσεως και την οποία ο ίδιος αοράτως κυβερνά.
Μέσα σ’αυτή την Εκκλησία μου, που είναι το σώμα του Χριστού, και έχει το στρατευμένο μέρος των Χριστιανών στη γη και το θριαμβευτικό των “κεκοιμημέμων” στους ουρανούς, ο Λυτρωτής μου έχει βάλλει όλα τα μέσα του αγιασμού και της σωτηρίας μου, που αποκλειστικά και μόνο μ’ αυτά, αφού το θελήσω, μπορώ να κερδίσω τη προσωπική μου λύτρωση.
Μέσα σ’ αυτή, που για μένα είναι η φιλόστοργη Μητέρα μου, νοιώθω ψυχική γαλήνη και ανάπαυση, γιατί μου δίνεται η ασφάλεια της σωτηρίας και σαν το κλήμα της αμπέλου απομυζώ τους πνευματικούς χυμούς, που θα μου φέρουν την πνευματική άνθιση και καρποφορία.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μου αναπνεύω άφθονα το οξυγόνο και το άρωμα της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που μου προσφέρεται πλουσιοπάροχα μέσα από τα επτά (7) ιερά της Μυστήρια.
Και πρώτα πρώτα το Άγιο Βάπτισμα, που γίνεται με τη τριπλή κατάδυση και ανάδυση στο νερό της κολυμπήθρας και στο όνομα της Αγίας Τριάδος, με ελυθερώνει από το προπατορικό αμάρτημα και με αναγεννάει σε παιδί αγαπημένο του Θεού.
Το Χρίσμα που ακολουθεί μετά με το άγιο μύρο, μου χαρίζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και την δύναμη Του να αναπτυχθώ στη νέα χριστιανική ζωή, που άρχισε με το Βάπτισμα.
Τα δύο αυτά μυστήρια, καθώς επίσης και της Ιερωσύνης, μπορώ να τα δέχωμαι μία φορά στη ζωή μου, γιατί απαγορεύεται αυστηρά κάθε επανάληψη, στα άλλα όμως και μάλιστα της Θείας Ευχαριστίας και της Μετανοίας, μπορώ να συμμετέχω όποτε θέλω, για να στερεώνωμαι στο αγαθό και στην ηθική μου τελειοποίηση.
Στο μυστήριο της Μετανοίας με συντριβή καρδίας έρχομαι και εξαγορεύω τα αμαρτήματα μου μπροστά στον ιερέα πνευματικό και παίρνω την άφεση κάθε προσωπικής μου, μετά το βάπτισμα, αμαρτίας.
Στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με φόβο, πίστη και αγάπη κοινωνώ το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού για άφεση των αμαρτιών μου και για ζωή αιώνια. Μέσα σ’αυτό και με τρόπο ασύλληπτο και μυστηριακό, ζω την ένωση μου με το Σαρκωμένο Λόγο του Θεού, γίνομαι χριστοφόρος και θεοφόρος, θεοποιούμαι.
Όταν πάλι βρεθώ σε σωματική και ψυχική αρρώστια, στην Αγία μου εκκλησία θα τρέξω για να μου χαρίση τη θεραπεία με τους ιερείς της, οι οποίοι, αφού προσευχηθούν στο όνομα του Χριστού και με αλείψουν σταυροειδώς με το άγιο έλαιο, θα κάνουν το ιαματικό του Ευχελαίου Μυστήριο.
Αλλά και αν ακόμα θελήσω να ακολουθήσω τη μεγάλη δημιουργία της ζωής, τον Γάμο, και πάλι η Εκκλησία μου θα ευλογήση την ελεύθερη ένωση μου με ειδική Θεία τελετή και θα με αγιάση στη μυστική μου αυτή ένωση- που παραβάλλεται με την ένωση του Χριστού και της νύμφης Εκκλησίας- και θα με ενισχύση στο να πραγματοποιήσω τους θείους και υψηλούς σκοπούς της.
Στην Εκκλησία μου τέλος, μέσα στην Ορθόδοξη λατρεία του Θεού μου, νοιώθω την επίγεια ζωή μου να επεκτείνεται πέρα από τα στενά όρια του κόσμου αυτού και να ζω στο προθάλαμο της αιωνιότητας.
Η ψυχή μου σαν πνευματική νύμφη του Χριστού προγεύεται την Ουράνια Βασιλεία, που ο Άγιος Θεός έχει ετοιμάσει « στους αγαπώντας» και που θα τελειωθή στη Δεύτερη και Ένδοξη Παρουσία Του και στην τελική κρίση των ζωντανών και νεκρών. Η θεοποίηση μου αυτή με συγκλονίζει ολόκληρο και με κάνει να ζω στη γη σαν άνθρωπος, να συμπεριφέρωμαι όμως σαν Θεός.
Αυτή είναι η Ορθόδοξη Πίστη μου. Η Πίστη των Προπατόρων μου, Πατέρων, Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Κηρύκων, Ευαγγελιστών, Ομολογητών, Μαρτύρων και κάθε πνεύματος που έχει τελειώση με πίστη. Αυτή την Πίστη μου ομολογώ και κηρύττω σε όλους και πάντοτε και αυτή θα αγωνιστώ με τη χάρη του Θεού, μου να διαφυλλάξω μέχρι τέλους αλώβητη και ορθή.
Ανοίγω τη καρδία και τα χέρια μου σε θερμό εναγκαλισμό όλων των σχισματικών και ετεροδόξων αδελφών μου, που θέλουν να έλθουν στην Ορθοδοξία και προσεύχωμαι γι’αυτούς.
Δεν θα επιτρέψω όμως σε κανέναν και ποτέ, όσο μου είναι δυνατό, να αλλοιώση, να σχίση τον άρραφο της Εκκλησία μου χιτώνα.
Συ Κύριε μου Ιησού έδωσες το τίμιο Αίμα Σου γι’αυτή. Να εγώ, είμαι έτοιμος, δώσε μου την χάρι Σου νατην υπερασπίζωμαι.Φλόγισε την ταπεινή ψυχή μου για το Σταυρό και το μαρτύριο.
Αμήν.